Ölgün Renksizliği Düşün
İki omzunun arasındaki dünyayı düşün
yanılgını kaybedişini eksikliğini
her sabah anımsamayı sustuğun
cennetine cehennem makamı kör
kütük savrulmuş melekten birini
incitilen dem ağırlığında hafifliğinin
terkedişini düşün
aynalara genleşse de yüzündeki okyanuslar
derinlik sığ sözlerinde kaybetti coşkusunu
ırmak boyu aşk avında heves yükü
deryaya yitik gözlerin
büyümüş
ölgün renksizliğini düşün
güneşe serilmiş yağmur nüshalarını
yapay sezgili ezgilerle rüzgara kırdırırlar
dinmedi dinlemedi
yaban
hoyrat
gördüm
kulaklarında sağır bir mevsim
duyarsızlığın ezdiği
ya Muhammet deyip el koyduğun
kalbini düşün
iki omzunun ortasındaki hypoksia dünyayı
artarak onarılmadığını yanlışların
son uçurumda
U dönüşlerinin bulunmadığını düşün
gösterimden kalkan filmler gibi
dönmüyor artık dünya
perdeler kapalı....
... görmek mümkün!...
Nursel TÜRKEMİŞ
