Bir kovalamaca ardı sıra
Konmaya yüz tutmuş kanadı kırık kol uzanışı
Kim derdi bunca yürek açımı doğrultmuşken, kal diyesim gelir de susardı dil
Derdi tasayı silerdi gönül
Gözlerin serilirken ufkuma il il
Tutarken elimi
Güven, inanç, safi sevgi kanıma damlalarca zerk edilir
Gülerdi yüz, süslerdi dünyamı yüzünün anlamı
Manamı aşar, zirvede çağlayan bir pınar düşerdi canıma
Gelmezdi aklıma kemi dünyanın
Bir gülüşün salınırken poyrazında başımın
Akışı coşar sen kadar sana yakınken kanım
Al bir nefes tutar sanrımı
Can üfler ruhundan cana
Bakar bakar ağlardım
Şükrümden
Seni sana bırakmam der gibi
Al başımdan dağları aş
Kırk cemre düşür bahara
Kur saatini vuslatın
Gel diye diye bakmayayım yoluna
Kal diyecek umudu sar
İplik iplik dokurken sevdayı
Sabahımdan sabahıma
Kar geceleri tutsa da
Yar sularını hasretin zehrinin
Sök başımdan ayrılığı
Ben bir denizkızı olayım koyunda, kıyında
Dök yakamozları yağsın sevdadan akşamıma
Gidilir
Düşe durmaya
Gündüzmüş olsun
Sen ya dört yanım
Düş benim ya..
5.3.2007, Öznur KARAYUMAK
