Gidersen…

Bir gün gidersen sen de
Ağlarım.
Nefessiz kalırım.
Uzun uzun
Uzaklara dalar
Gözlerim.
Bir gün gidersen sen de
Bir bebeğin pembe patiğinde,
Dua ile beddua arasında bir yerlerde,
İhanetle bitmiş ilişkilerin kekreliğinde
Siyah t-shitlerin üzerindeki beyaz yazılarda
Ararım seni.
Sen de
Artıkların kaldığı yeşilsiz piknik alanlarında,
Çözülmüş test kitaplarının yanlış sorularında,
3. kez okuduğun romanın 123. sayfasındaki yırtık ayraçta
Ara beni.
Bir gün gidersen sen de
Denizler dalgasız,
Gemiler limansız kalır,
Annesizliğimi hatırlatır.
Yalnızlığımı alnıma yapıştırır,
Gecelerin uzunluğu anlaşılır.
Eğer…
Eğer, bir gün gidersen sen de
Annem gibi…
Yine,
“Gitme!” derim.
“Gitme!…”