Bir Rıhtım Yalnızlığı
vakitlerden akşam üstü
birini bekliyor gözlerim
dört yanım dört aşılmaz umman
içimde bir barut çizgisi
ve meridyende saat yirmi
bekliyorum gelmiyor
kırıyorum yönümü yalnızlığa
gece başlıyor dudağımda
korsan artığı gülüşüyle
tüm gece biliyor kederimi
bir dili olsa da anlatsa
dudakta biriken söz çürüğünü
kül kor ateşi gizliyor
mermeri andırıyor yüzüm
bir sigara yakıp diğerini söndürüyorum
giderek çoğalıyor kül
zehir sızdırıyor içime pişmanlıklar
gelecek mi
gelmeyecek mi
falına bakılmış papatyalar
yapraklarından yoksun
su ağlıyor
ya rüzgar
uzamasını biliyor gece
liman sanıyor yüreğimi
eskiyor kirlerine sabah
susu/yorum
grilik siyahlaşmamak gibi bir inat ki
ışıklar eritemiyor karanlıklarımı
en kuytusunda yalnızlıkların
kıvrılıp yanıma ben olmaya soyununca
sızı/yorum
karanlıklar salkım saçak
gülmeler talan olmuş
uykudan korkuya geçme sularında
mirascısı olduğum
acılarımın başında nöbet tutuyorum
hüznü demliyor gece
usulca tarıyorum gecenin saçlarını
bağışıklık kazanıyor sızılarım
ellerimde acıların tarihi
ellerim ki bağlı gözlerimde
ahtapot kollarıyla karanlık
sarmışken geceyi
yaşamak sancısı saplanıyor boğazıma
iki mavi arasındaki karanlıkta
ayrılıklar biriktiriyorum
Nail Yavuz
Son düzenleyen Blue Blood; 21 Mayıs 2007 00:57
