Ruhum Sen Yoksun

Kurban bu can “Dost” diyen dillerine,
Kurbandır can “Post” olan tenlerine,
Aşksa, ta ciğerden,
Yakınlıksa sarıp sarmalayarak!

Bir kitap gibi okuyarak,
Tüm dudak kıpırtılarını,
Yazarak en usta harflerden,
Anıtsal sözler yaratarak!

Gece yolculukları başlıyor,
En ızdırablı yanları testereye sürtüyor,
Ruhum sen odada yoksun,
Nerede bekleyenin, yok sa
Orada mısın?

Taş yerinde, ruh gönülde,
Seven sevdiği yerde,
Sevdiklerinin yanında,
Ruhum sen bugün burda değilsin!

Bazen böyledir işte!
Kent kalabalığına karışan bir çoban,
Nasıl hasret duyar,
Kuzularının boynunda çan seslerine?

Durur bir bakar çoban!
İnsan kalabalığının ta orta yerinde,
Trafiğin kilitlendiği yerde, yapayalnızdır!
Kayıp bir an, dağlar çok uzakta!

Kurban bu can “Dost” diyen dillerine,
Kurbandır can “Post” olan tenlerine,
Aşksa, ta ciğerden,
Yakınlıksa sarıp sarmalayarak!

Oysa ne yamçısı sırtında sıcacık!
Ne bastığı yerde otlar!
Sevenler, sevilenler ve dehşetli sevişkenler!
Ruhum sen burada yoksun!

Yalınayak sokaklardasın!
Acılı başın, eğelerle öğütülüyor!
Üretmek ne güzel ammaaaa!
Sürekli üretmek ve tüketmek!
Sonunda farkında mısın?
Bunlara programlısın!

Ne kimseyi okuyabiliyorsun burada,
Ne kimse anlayabiliyor, yüreğinin kımıltısını!
Ruhum sen kendini tanırsın!
Sen burayı terkedeli çok oldu!
Cesedini gezdiriyorsun epeydir sokaklarda!

Semih Seyyid