SÖZ YETMESE BİLE...
Seni seviyorum.çünki her sabah kalktığımda bir günü daha seninle geçirecek olmanın mutluluğunu yaşatıyorsun bana.Ben güne seninle başlıyorum ve her gün hayatı yeniden keşfediyorum.Seni seviyorum,çünki gökkuşağının her tonunu gölgede bırakan en parlak sensin.Her şey senin rengini taşıyor ve benim için ancak ozaman anlamlı oluyor.
Seni seviyorum,çünki soğuk günlerinde içimi ısıtan ılık rüzgarsın.Sıcak günlerde ise ferhlık veren kuzey rüzgarı.İliklerime işleyerek esiyorsun.
Seni seviyorum,çünki her şeyde sen varsın.Nasıl olmayasın ki!...Sanki sen doğdığumdan beri içimdeydin.Yüreğimin en derin köşesindeydin.Sanki ortaya çıkmak için beni bekliyordun.Ve ben orada olduğunu fark edince hakettiğin yere çıkardım seni.
Seni seviyorum,çünki hep benimlesin.Seni görmem için yüzüne bakmam gerekmiyor.Gözümü kapatsam ordasın.Gördüğüm her yüz aslında sensin.
Seni seviyorum,çünki gözlerinin içindeki binlerce yıldız,gecenin karanlığını deliğ geçiyor.Sen bana bakarken ben kendimi yıldızlara bakar gibi hissediyorum.O yıldızların parlaklığında kaybediyorum kendimi.Gözlerim kamaşıyor ama şikayetçi değilim aydınlığından.Güneş doğmasa,yıldızlar kaybolmasa diyorum,ama biliyorum ki güneşim de sen olacaksın gecenin sonunda.Bu kez parlak,daha aydınlık çıkacaksın karşıma.
Seni seviyorum,çünki saçlarının ellerimin arasından kayıp giderken,dünyadaki cenneti bulmuş gibi hissediyorum kendimi.Cennetin sahibi sensin ve biliyorum ki sadece izin verdiklerin girebilir o cennete.Ben o cennette kalmaya kararlıyım.
Seni seviyorum,çünki her gülümseyişin içime yeniden yaşama sevinci dolduruyor.Her gülümseyişin,karamsarlığı yıkıyor,umutsuzluğu parçalıyor.Bir çiçek bahçesine çeviriyor çorak dünyayı.
Çiçek dedim ya bir çiçek adı verseydim sana papatya olurdun.Açmasıyla dünyaya,insanlara baharın geldiğini müjdeleyen papatya...İddasız ama güzel.Güzel ama kibirsiz...
Seni seviyorum çünki,seni sevmeyi,sana dokunmayı,seni dinlemeyi,sana bakmayı,seni koklamayı,seninle paylaşmayı seviyorum.Seninle birlikte insana dair ne varsa onları da seviyorum.
Seni sevdiğimi anlatmaya çalışırken ne kadar çaresiz olduğumu da görüyorum.Her sözcükten sonra durup durup tekrar düşünüyorum,seni yeterince anlatabildim mi diye...Biliyorum ki yetmeyecek,bu kadar sözcükten sonra bile sana sevgimi anlatamamış olacağım.
Sözcüklerin bittiği yerde gözlerime bak.Onlar bu sevgiyi çok daha iyi anlatacaktır sana...
Deli Şair
