DENİZ KIZI
En güzel zamanları senin için sakladım sevgilim. Birlikte yaşayalım diye. Her anına imzamızı aşkla atalım diye. Aşkımızı yaşarken soluksuz kalalım, birbirimizi bulduğumuz için her saniye yeniden şükredelim Allaha diye…
Görüyor musun, nasılda harcıyor insanlar zamanlarını. Geçen hiçbir anın bir daha tekrarının olmayacağını bilmiyorlar mı bebeğim? Her anı aşkla doldurabilmek varken başka başka hesapların içinde olmakla ne kazanıyorlar acaba?
Sevgilinin elini tuttuğu an başka her şeyden vazgeçebilmeli insan. Aşk ancak o zaman yüce bir duygu haline dönüşebilir. Biz benzemeyelim başkalarına aşkım, hani birileri örnek alınacaksa başkaları tarafından onlar biz olalım. Aşkımızı yazalım zamana. Okuyabilen okusun, okuyamayanı kendi haline bırakalım.
Beni en çok ihanetler yoruyor. Özü, sözü bir olan insanlara ne oldu cankuşum? Nereye gitti onlar biliyor musun? Neden iki yüzlülerle yaşamak zorunda kalıyoruz? Zaten yeteri kadar zor hayat birde bunlarla mı uğraşmak zorundayız?
Sen bana hayatın tüm kötülüklerine karşı dayanma gücü veriyorsun. Senin verdiğin güçle, yenemeyeceğim hiçbir zorluğun olamayacağını düşünüyorum. Yanımda olmadığın kısacık anlarda bile senin varlığını yüreğimde, taaa derinde hissedebiliyorum. Öyle şanslıyım ki…
Yıllar önce bir film izlemiştim. Bir deniz kızına aşık olur bir erkek. Deniz kızı bu, karada çok kısa bir süre kalabiliyor. Üzerine su değdiği an tekrar deniz kızı oluyor. İnsanlar kısa sürede keşfediyorlar bunu. Ve bütün acımasızlıklarıyla denizkızını kullanmaya çalışıyorlar. İşte o an denizkızı artık yeniden denize dönmesi gerektiğini anlıyor. Denize çağırıyor sevdiği adamı. Adam her şeyi bırakıp denizde yaşamak zorunda kalacaktır. Önce bir an tereddüt eder. Ama aşk galip gelir ve adam bırakır kendini denize… deniz kızı ona denizde yaşamayı öğretir…
Kaç insan bırakabilir bu durumda her şeyi? “nerede olursan ol, sana gelirim” diyebilir? Benim deniz kızım sensin aşkım. Ben senin denizin olmaya her zaman hazırım. Yeter ki yüreğin değsin yüreğime...
