Şiir Nehri -2- [Arşiv]

Ağır Bir Havanın Yüreğime Estirdikleri...

Bak... Ne güzel bir hava var dışarıda...

Senin sevdiğin gibi...

Salt sen seviyorsun diye, benim de sevmeye başladığım havalar gibi...

Şimdi pencerenden bakıp gökyüzüne gülümsüyorsan...

Hele de yeşermeye yüz tutmuş ağaçların dalları sarmalıyorsa etrafını ve en derinlerine çekebilecek kadar sağlıklıysan bu pekmez tadındaki havayı...

Ve arzuluyorsan zaman zaman beni parmalarının ucunda...

Mutlusundur...

İçini titretirken içinde sakladığın güvercin kanatlı çocuk; soğuksu havaya gülüp geçiyorsan...

Yürüyorsan; paçalarına tutunmaya çalışan çamur taneciklerine aldırmadan sokakta...

Ve her gördüğün simada aynı kişiyi görüyorsan...

Umutlusundur...

Yalnız kaldığın gecelerde...

Bir karyolanın başına kıvrılıp böyle havaları anımsıyorsan...

Esiyorsan...

Titremeye başlıyorsa içindeki güvercin kanatlı çocuk, yeniden...

Yağıyorsa gözlerin...

Ağırlaşıyorsa yüreğin...

Yine de güneşi bekliyorsan zaman zaman...

Ve o pekmez kokulu havanın tadı boğazında düğümleniyorsa...

Seviyorsundur...

Sen her zaman sev böyle havaları...

Ben de...

Böyle havalarda buluşalım yalnız kaldığımızda...

Böyle havalarda buluşalım kıvrıldığımız karyolaların başuçlarında...

Yemyeşil ağaçların yağmur damlalarıyla sevişen dallarının altında...

Pıt diye alnımıza düşerken en bakir damla, sarılıp öperken dudaklarının en bakir kıvrımından...

Es bana bir meltem gibi...

Bu gün gibi...

Eğer hakkımsa; bu günü sana hediye ediyorum...

Bahçemdeki çiçeğe gebe ağaçlara dokunan yağmur tanelerini kendime ilham kaynağı seçerek...

Ve yüreğimdeki yerini tabi, unutmadan...

Mutlu kal... Benimle kal...

Kemal Süme

MsXLabs Üye Girişi