İnsanlık düşüyor tutun çocuklar
Kaldırın insanı düştüğü yerden
Bülbüller kaçıyor gülşenlerinden
Nuru perdelemiş ah karanlıklar
İnsanlık düşüyor tutun çocuklar

Değerler biçilmiş vehimler değer
Her yerde kaos, nizam kaybolmuş
Hayvani dürtüler, şehvet ve fuhuş
İçi boş sözlere ait payeler
Değerler biçilmiş, vehimler değer

Çocuklar dinleyin bu çılgın sesi
Kusuyor içinden zehirli balı
Can çekişirken zihin sarmalı
Veriyor tahripkar son nefesini
Çocuklar dinleyin bu çılgın sesi

Ufukta bittiği sanılan dünya
Bu kadar mahpusu taşıyor nasıl
Zindana cennet diyene şaşmalı asıl
Bir ömür ki serap ya da boş hülya
Ufukta bittiği sanılan dünya

Kurt oldu insanlık, kurtlar utançlı
Zayıf, fakir, sakat çile için var
Akılsızı sömürmekte akıllar
Melekler bakıyor gözleri yaşlı
Kurt oldu insanlık, kurtlar utançlı

Söyleyin çocuklar bitti mi kabus
Başladığı yerden yoksa devam mı
Bilgelik mahfoldu, bilgi evhamlı
Ne zaman dağılır bu kasvetli pus
Söyleyin çocuklar bitti mi kabus

Çocuklar koşuşun dört bir taraftan
İnsanlık ölmüştür, mezar kazmaya
Sizler henüz ana rahminde maya
Ferman alın bize yüce Allah'tan
Çocuklar koşuşun dört bir taraftan

Ankara - 21.04.2002
Yunus Emre Durlanık