İlk ne zaman farkettim hatırlamıyorum.
O şokun etkisiyle kaybetmişim hafızamı.
Kendimi bir anda boğazın masmavi sularını seyrederken buldum.
Buraya nasıl gelmiştim?
Uzun uzun ufuk çizgisini, sonsuz maviliği seyrettim.
Yüzümün beyazlığından endişe eden birkaç kişi halimi soruyor,
bende nezaket icabı gülümseyip gayet iyi olduğum yalanını tekrarlıyordum.
Oysa o gülümseyişte ne kederler saklıydı bir bilseler.
Seni düşünmeyecektim hayır, bizi düşünmeyecektim.
Bomboş bakan gözlerim, olanca gürültüyü işitmeyen kulaklarım ve artık hissetmeyi unutmuş kalbim...
Gün ağırmaya başladığında artık bende bizden geriye hiçbirşey yoktu.
Ve ne yazık ki artık bende ben değildimmmm...
Yazan : Burdayım
