SEVMEK NE DEMEK ANLADIM...
Yil 2001…
Ismim Ferhat…
Ben Malatya’da bir matbaada grafik tasarimci olarak calisiyordum.
Bundan 5 sene önce yasadigim bir aski anlatacagim…
Sevmek ne demek bilmiyordum, taki onu taniyana kadar.
Ismi Aylin’di, bölumu dogum hemsiresiydi…
O kadar guzeldi ki ilk göruste asik olmak derler ya bende o oldu iste.
universite okuyordu ve mezuniyet zamani gelmisti. Arkadaslar arasinda bir yillik yaptiracaklardi. Anlastik ve yapmaya baslamistik.
Her gun yanimdaydi.
O beni bir tasarimci olarak göruyordu ve ben onu ise canim ici olarak biliyordum artik.
Yaklasik 1 ay surdu yillik. Ve bu 1 ay icerisinde 30 gun görmustum onu.
Ona ait yillik sayfasinda cep telefonu numarasi vardi ve gizlice aldim ve kendimi tanitmadan mesajlar cekip onu cok sevdigimi ve asik oldugumu söyluyordum. Tabii o merak ediyordu kendisini sevenin kim oldugunu ama yuregim el vermiyordu söylemeye.
2 ay böyle gizli surdu sevdam ve artik dayanacak gucum kalmamisti ki bir gun aradim ve beni taniyip tanimadigini sordum ve o ise sesimin birine benzedigini ama tam bilmedigi icin söyleyemedigini söyledi. Ve sen söyle belki ben o kisiyimdir dedim.
Ismimi söyledi ve bildi, evet benim dedim.
Ve neden böyle bir sey yaptigimi sordu?
Elimde olmadan yaptigimi, onu cok ama cok sevdigimi söyledim…
Kendimi tanittiysam da hicbir faydasini görmedim cunku beni sevmiyordu, arkadas olarak hep yanimda oldugunu ama sevgili olarak asla olmayacagini belirtiyordu.
Ve bir de benim sevgimi sorsaydi ya kendisini nasil sevdigimi anlatamazdim. cunku sevgim o kadar basit degildi ona karsi ve cok buyuktu anlatilacak kadar degildi.
Mezun olmustu ve ilk görevi Adana’da bir hastanede ebe olarak is hayatina baslamisti. Ara sira arayip konusuyorduk. Ama ben ona hep sevdigimi söyluyordum o ise telefonu yuzume kapatiyordu.
Benim ise gunum gelmis askerlige gitme vaktimdi. Ankara’da Etimesgut Zirhli Birliklerde matbaaci olarak kalmistim. Evim aklima gelmezdi gece gunduz onu arardim. Konusurduk ve asker oldugumdan dolayi beni uzmemek icin bir sey söylemezdi, her seyime katlanirdi. Bir gun aradigimda Elazig’a tayini ciktigini söyledi.
Sevindim…
cunku Malatya’ya yakindi, belki onu görme olasiligi olabilirdi. Ama neredeeeee. O hic ama hic firsat vermiyordu bana.
Tezkeremi almistim ve Malatya’ya dönmustum. Yine aklimda o ve ona olan sevgim vardi. Hic bitmemisti ki zaten…
Askerden sonra bazen telefondan yine görusuyorduk ama arkadas gibi.
Bir gun oldu hattini kapatti ve izini yok etti. cok aradim ama bulamazdim. 2 yil gecti aradan ve ben 3 ay olmustu ki evlenmistim, tabii icimde birinin sevgisi varken evlenmistim.
Bir gun yolda giderken onu gördum, dondum birden bire. Ne diyecegimi bilmiyordum ve sustum. O da beni görunce sok oldu ve ufak bir tebessumle yanima yaklasti ve tokalastik. Parmagimda yuzugu gördu ve tek sorusu
“Bir sey var mi?” dedi.
Ben ise evet var dedim…
Yuzume sanki cok pismanmis gibi zorla bakti. Acaba evlenmeseydim beni kabul edecek miydi?
Belki de etmeyecekti. Ama yine de onu gördum ya icimde biraz da olsa sikintim azaldi.
cOK suKuR…
Ve sevmek o kadar cok zor ama fazlasindan bile cok tatli bir seymis ögrendim…
Artik sevmenin nasil oldugunu biliyorum. ‘Aci, izdirap ve mutluluk’ dolu…
Saygilarimla FERHAT KOSAL 
