Sadecemsin Artık
Doğumgünü kutlamalarımı hep bir şarap eşliği keyfinde, Güneş'in de çarpıcı katkısıyla sarhoş olarak geçirmek istiyordum, çok az defa yaşayabildim bu duyguyu.
Yıl boyunca ürettiklerimi değerlendirerek başarı ve aptallıklarımı tespit ediyor, diğer yıla arınmışlık sağlıyordum birde..
Bu yılımı lanet bir sağlık sorunu ile tamamladım. Sorun kabul etme gerekçem pekte tipik rahatsız oluşlar değil, beden mahkûmiyetimin yanı sıra o üzerine eklenen diğerleriydi. Diğerlerinden en katkısızları aynı zamanda en kullanışlı olanlarıydı ki, işte en sorun; süreç içerisinde ellerim; sebebi yorgunluk, beynim; sebebi aynı.. Bacaklarım ölüydü ama üretim amaçlı halta yaramayışları değersiz kılıyordu boşluklarını..
Tek defa selamlayan ve sonrasında fikrimi çokça değiştiren de olsa, birkez bilime inançsızlığımı doğurandı (şuan ölü) o yaşanılan. Doktorların sabit giyisilerine kefen görevinde rastlamayla başlamıştım inançsızlığa ve sayesindeki rüyalara.. Bacaklarımı almaları o kadar üzmezdi, sütun gibi de değil zaten ; ama bu yaşta ölümü de tercih etmezdim hani..
Neyse ki yaşıyorum; çok kazançsız bir yılla geçmiş, tarihim boyunca yeni tanıştığım en acılarla, tam o kadar da öğrettikleriyle..
En kayıbım O'ydu, beni manevi haza iten tek var, tanrıçasal..
Aşık oluşumla duyduğum heyecanların artımı; felsefemle yüzleşmemi, öz güvenimi yitirimimle beraberce de benle sorgulaşmamı zorlayandı.
O'nu olgu kabul edip pozitivistliğe soyunmuştum zamanla.. Ama halen dolmayanlar çoktu ve en güzel resim olmalıydı bendeki, ya da aşkı defetmek ki; daha akamadan.. Bu da ateizmin tipik rastladıklarından ''yok sayılanı reddetmek'' sorusunda/konusunda eriyordu..
Emin kalamayışlar ve çok susanlar sonrasında yeni tanımlamalara ısrar edilişler.. Her seçtiğimde varı törpileyen oluşu parça üretiminde güç hükmederek sadeceliğin içine ediyordu.. bu törpiler tikelliği de pasif kılarak bir addan daha soyutlaştırıyordu O'nu..
Aşkın duygusallığını kabullenerek bu kadar mantık arayışı da yüzsüzlüktü oysa. Bu dayanak erişime kadar Bergsonculuk oynatmakla yetinmeyip Henri'den daha sezgici hâle dönüştürüyordu beni.
Ürkeklik yerini eminlikle cesarete bıraktığı bir süreçten geçiyordu ki; işte o özgür bedenin zindan anıları..
Tüm zevklerimden soyut kaldıran bu berbat engel, O en zevkimi de alandı benden.. Tüm felsefeyi yerle bir eden bu beynimin duraklamasında, ilk ve son konuştu yüreğim.
Hoşçakal bile diyemedim ya, ona mı yansam, defollandığıma mı..
Yazıya başlarken tüm satırları beni kapsayacaktı, yeni farkındayım hiçliğimin..
Ben, bana ne oranda değer verdiğimi bu eksiklerle daha net alırken, belki bu sorgudan da kaçıracak birkaç satır armağan edeyim yaşıma..
Siz, varolduğum için şanslısınız. kıymetimi bilin..
Sen, başlığımdaki sadecesin..
Ve felsefem, bir Eylül'ün onayına kadar; tekrar merhaba..
Pirana Kovalayan Çılgın Hamsi...
