İKİ KİRPİK ARASINDAN
gecenin soğuk duvarları sorguluyor beni
ben ise iki kirpik arasında sevdim seni
uçurumların kıyılarında,şiirlerimin sonsuz kelimlerinde
artık kadife vitrinler bırakıyorum odamın pencerisine
sana dair tasarımlar çiziyor buluyorum kendimi
her bakışımda hangi görünüşünü çizdiğimi anlamadan
artık sen benim için bir perspektifin iz düşümüydün
çırıl çıplak bir beyaz sayfaya dönüşürken, iki kirpik arasından
her gece yastağıma yumuruklar savuruyorken düşünüyorum
nokta kadar hain olabilecekmiydim yoksa yine mi
yinemi vilgül kadar güçsüz bir düşüncenin hayallerinde kalcaktım
bir uçurumun üstünde umut ve senle birlikte sevdam
yoksa muhbir bakışlarınla senetmi imzalıyordun bana
benimmi olcaktın daraltıcı havasıyla bunaltan bu şehirde
nasırlaşan kaderime bir neşterlemi son vercektin
kırmızıya çalan eflatün bir sevdanın ardından sevdam
GÜRKAN KARANFİL
