Çiftetelli O tatlı gülümsemen
İsmini unuttuğum bir çiçek
Yüzünün bahçesinde
Nakışlı gözlerinde yakamozlar
Çözülürsün sıkıntının yumağından
Sımsıkı sarılırken yüreğime
Gövdenin ter titreyişinde
Bir kere daha alevlenir aşkım
Dişilik akar bakışlarından
Büyük bir ırmak gibi
Doldurup taşırır havuzumu
Güzelliğin kabardıkça kabarır
Bir sel, bir tûfan olur
Alıp sürükler beni
En büyük acıların ve sevinçlerin
Cennetine
Kirpiklerinin gölgesine sığınırım
Biraz serinlemek için
Dağlardan bir volkan benliğimi
Anlamasan da duyarsın belki
Ne demek istediğimi
Seni oynarken seyretmek
Biraz da sana kavuşmak değil mi?...
II.
Güneş giriverdi odama
Aydınlandı içimin kuytuları
O bunu farketmedi ama
Tutuştu aşkımın suları
Kuşattı beni dört bir yandan
Aramadım bir kurtuluş
Düşüncemdeki gür ormandan
Havalandı yüzlerce kuş
O gitti, kararıverdi dünyam
Biri söndürdü içimi
O benim bitimsiz rüyâm
Kanatlandırır sevincimi
Vereydi saçlarından bir tutam
Saklardım onu ömrümce
Suskun varlığım şarkılanır
Ben onu yanımda görünce
Onunla aydınlanır sabahım
Odur beri sarıp sarmalayan
Gökte yıldız gibi kayan
Ne ışıklı gözleri var Allahım!
Sedat Umran
