BENİM KÖYÜM!
bir köyüm var dağların eteğinde
bazen burnumdan tüter köyüme giderim
pınarlarını soğuk sularını özlerim
yemyeşil dağlarını bahçelerini
damlarını eski ayvanlı panjurlu evlerini
daracık sokaklarını çitlerini
delisini sevdalısını özlerini
çift kanatlı tahta kapıdan girersin
tahta merdivenden üstkata çıkarsın
kocaman geniş salon
oda kapıları salona açılır
salonun başında davulbazlı ocak
ocağın ateşi asla sönmez
yemekler ocağın başında pişirilir
etrafında yer minderleri serili
şöyle minderde oturdun mu
sırtını duvara yasladın mı
değme keyfime dersin
sıcak çorba leziz yemek sonunda çay
bir başkadır ocağın kenarında yemek yemek
bazen akşama doğru dağın yamacına çıkarım
şirin köyümü seyre dalarım
etrafı sessizce dinlerim
bir yandan çocuklar oynar tepreşir
koyunlar kuzular meleşir
inekler eşşekler bağrışır
tarlada ırgatlar çağrışır
horoz tavuk kuşlar ötüşür
cırcır böcekleri hep cırcır
karabaş hiç boş durur mu
çeşmeye giden kızların bakraç cıngırtıları
ya gülmeler şen kahkahalar
büyülü esrarengiz bir orkestra
izahsız bir ahengin sarhoşu olmak
sihirli bir dünyanın içinde
maceralı yolculuğa var mısın
kapanan umutlar yüreğinde filizleniyor
garip bir sevinç; için kıpır kıpır
kendinden geçercesine
bir umut meşalesi yanar yüreğinde
umutsuz hayat karanlıktırçok iyi biliyorum ki
umutsuz hayat olamaz
umut sevgi; aşk demektir
umutsuzluk zillete boyun eğmektir
umutsuzluk cesaretsizliktir
umutsuzlar aradığını asla bulamazlar
umutsuzluk peşin yenilgidir
insan hali bazen yese kapılırım
ama umut ateşim küllenmemiştir
sende öylesin umutsuz değilsin
yüreğinde aşkı sevgiyi
özündeki cevheri görüyorum
aşk olan kalpte; umut vardır
aşk olamazsa umut da olmaz
aşk senin kılıcındır
artık çek kılıcını kınından
çal kılıcını zillete namerde
açısın önün ufkun
yıldrmasın seni hiçbirşey
özündeki cevher çıksın meydana
kulak ver yüreğinin sesine
sen bir cansın
umut kaynağısın
ve bir hayatsın.....
TANER VAHAP KARATAŞ / ANKARA
