CAM`A AKSEDEN YÜZ
gece sessizliğinde
gözlere
hani derler ya dokunsan...
yok iskelesinde
kanadına yazdı
bir martı özlemi
bin seneyi yitirdi bir gecede
çay bahçesinde ki masa
suskun
sorguladı sahil boyu kaldırımlar
kadın ve adamın
zamana küskün adımlarını
gölgesinden mahrum
bir çınar döker yapraklarını
sokak lambasından
içe düşen kendini arıyor
üşüdü kadının elleri düşen her damlada
ötesi gerisi yok zamanın
karanlık camın ardındaki dağınıklığa
bıraktı hüznü gün..
sarıldı bedenine kol
omuzunu sıkan
bir el titremekte
sıcak değmelerden yoksun
iki dudak
iki göz arası ayrılık
bir veda ki
iki şehir arası
Fulya Çelikbilek
