SABAH KAHVESİ
herkesin bir istanbul’u vardı
benimse istanbullu yalnızlıklarım
geceleri için için kanardı
sensizlik başkasına nasıl anlatılırdı
ezberlenmesi zor bir hüzündü
hiçbir sınavda çıkmadı /kitaplar yazmadı
ne zaman şiir müziğe sığınsa / şair tütüne
horoz sesleriyle uğurlansa
balıkçı motorları yakamozlarla gerdeğe
sensiz uyanan şehir
öfkeli bir dumanla yüzünü yıkardı
bakır cezvem usulca sokulurken kırık fincanına
kahvem sensizlik kokardı
biliyorum
içtiğim ömrümün en acı yanıydı
herkesin bir savaşı vardı
benimse erken düşmüş şehirlerim
bulvarlarında
sensiz bir istanbul yanardı
Eşref KARADAĞ
