Elde Kalan

bu orman yangınını
kalbime kim bıraktı
medüz gibi eridim
aşk güneş gibi yaktı

tuz buz oldu bedenim
can damla damla gider
eziyet değil artık
yokluğunda her seher...

ne güneşi özlerim
ne gölgeyi bozkırda
tükendi dileklerim
sahile düşen karda...

özlem sensiz ne demek
vuslat adınsa eğer
boşa gitmez bu emek
kalp aşk sırrına erer

beden tarumar olsa
sırlar gizemde döner
kainat avucumda
sanmayınız ki söner

sönmez bir ışıltı ki
denizden çıkarttığım
inci ve mercan sanki
ellerimde o gözler

devir devran döner de
varlık hepten yok olur
güneş bile söner de
geriye bu aşk kalır.

İbrahim Yüksel