Son kez...
Birazdan gözlerimi kapatacağım
Ve son kez geçeceksin düşüncemden.
Süzülecek karanlığa ne varsa benden yana.
Ellerimi yumacağım; tuttuğum da kalmadı, diyeceğim
Avuçlarım boş…çekip gidecek anılar başucumdan.
Düşecek kollarım…emanetti zaten.
Ve son kez gideceksin dudaklarımdan
Çekilecek zaman, tükenecek mevsim.
Ne soğuk, ne sıcak…bilmeyeceğim.
Çok da önemi yok, sen gittikten sonra.
Esmer düşlerimi saran temmuz güneşinin
Terimdeki tuzu çalan mavilerin.
Sokakları yuttu sanki caddeler, şehirler caddeleri
Mavi tabelada şehrin de ismi silindi.
Adressiz kaldım, kayıp bir ülkedeyim belki.
Yağmura yakalanmayı isterdim şimdi…
Bedenimde kuruyan her hücre için
Ve bulutlar sararken, sökse yıldızlar öpüşleri.
Tenimden usulca sıyrılırken
Dilsiz şahidin olsa gelincikler
Dedim ya mevsim yitik…zaman şimdi duracak!
ve sen gidiyorsun
Son kez gidiyorsun dudaklarımdan.
Ve ben ilk kez ölüyorum.
Hayat…en çok
mavi akşamlarına acıkacağım.
Gel gör ki; ecel aşıkmış bana…
Arzu Altınçiçek
