~ ANNECİĞİMİN ARDINDAN ~
Seninle beraber koydum toprağın altına Neşemi, sevincimi, umudumu annem..
Benim kara acıma inat Nasıl akıp gidiyor hayat Kalbim acınla kanarken Kanım dolaşıyor hala damarlarımda Gözlerim durmaksızın sana ağlarken Altında mor halkalarla da olsa Hala görüyor yaşama dair olanları..
Ben hep geceyi yaşasam da Güneşin ışıkları aydınlatıyor doğayı Ki o doğa Hiiiç umursamıyor acımı..Filiz filiz Tomurcuk tomurcuk Kutluyor baharı.. Bu ne yaman çelişki Bir yanım ölmüşken seninle Bir yanım sürdürüyor yaşamayı..
Gözlerinin yeşili Gözümün önünde dondu annem, Serum şişeleri, Kollarının kocaman şişlikleri,Ayağında iğne izleri,Son hatıraların oldu annem..
Bir nefes fazlasına yetmedi, Yetmezdi gücüm, Allahın takdiri ölüm.. Acı çekmiyorsun biliyorum, Yüzünde son gördüğüm melek gülüşün, Gitmiyor gözümün önünden, Gitmiyor annem..
Ellerimle yıkadım seni son kez, Öptüm nurlu ellerini, Kanamıştı iğnelerden, Acını dudaklarımla aldım annem.. Öptüm gül yüzünü son kez 'Anne' kokundan kalanı Çektim ciğerlerime dolu dolu Gelmişti yolun sonu Seninle beraber yarınımı, umudumu Koydum yanına toprağa annem... FUNDA BİLGİLİ BÜYÜK GAZİ'YE
Sen ki hilkat denilen ummanın
En büyük incisisin
O, bu ulvi vatanın talihinin
En güzel yıldızıdır
Bir dehaet ki güneşten yüksek
Ve semavat ile ünsiyeti var ..
Sen dururken ona gelmez noksan
Kaplıdır toprağı zırhınla senin
Hep rehakar değil ey Gazi
Bu müsellah vatanın sen hem de
Ebedi bekçisisin ..
Bu mesalip–zede cemiyyete sen
Yeniden bir vatan ettin ihda
Görüyor şevk-i tuluunla senin
Yeni bir iyd-i zafer İstanbul
Kendi asar-ı dehanın belki
Sen de hayretçisisin
Kainatlarda tecelli buyuran
Halik’ın sende o hasiyyeti var ...
~ Abdülhak Hamit TARHAN ~ ELVEDA DİYEMEDİK
Yıldızsız bir geceydi,
Bir dağ çiçeği gibi şimdiden hasretteydim,
sürgündüm, çok uzaklardaydım
Ve gözlerindi sürgün sebebim..
Çok çabuk çekildin hayatımdan,
Kaderle el eleydin,
Bense kederle sarhoş.
Yarım kalmıştı hikayemiz,
Göçmen kuşları gibi gelip geçtin bu şehirden,
Belki de hayatımdan.
Duymadın haykırışımı, acılarımı..
Benimsin sanmıştım, uçtun avuçlarımdan,
Tutamadım, gitme de diyemedim,
Olamadın bir yıldızın kayışı kadar hayatımda..
Zaman çok kısaydı bizim için,
Yetmedi gözlerimizden yaşı silecek kadar ,
Ne de elveda diyebilecek kadar...
Abdülhak Hamit Tarhan
( 1852 - 1937 )
Son düzenleyen P.u.S.u; 23 Mart 2007 23:39
Sebep: Mesajlar Otomatik Olarak Birleştirildi
