MEDUSA
mevsimsiz zindanlarda
cennet görmüş bir zebani
gönlümün kapısını tutuyor
ne sevdiğimi alıyor içeri
ne sevmediğimi salıyor
kendini aşkın Tanrısı sanıyor
fırtına büyüyor içimde
sıla değil yar değil
bu kahrı çekse atlas
anlardı dünya dert değil
öç alınıyor benden
lanet sanki
kirpiklerimde medusa
saçlarıma kim dokunsa
taş kesiliyor…
ölmemiş bir aşkın yetimiyim
öfke tutuyorum yas değil
serseri kuşların öyküsü bu
sıcak iklimlere göç değil
Elif KARSLIOĞLU
