Erkekler Hep Yalnız Ağlar
"Gecelerce su taşıdım değirmenlerine gözyaşlarımla
Gel gör ki mendilim bile olamadın"
Günlerdir sınırında yaşıyoruz aşkın
Günlerdir uçurumunda
Bu kaçıncı atışım kendimi
Kollarından yalnızlığa
Bu kaçıncı dargınlık
Bu kaçıncı barışma
Belli ki
Sensizliğe sürgün bu gözler
Sensizliğe sürgün bu dudaklar bu eller
Şimdi yorgun bir çınar gibi kalbim
Artık sana değil
Sensizliğe yaslanacağım
Hoşçakal güzçiçeğim hoşçakal
Seni artık
Gözyaşlarımla ıslanmış
Yastıklara bırakacağım
Oysa yıllarca Yemyeşil bir orman köyünde sakladım gözlerini
Dağ başlarında çoban ateşi yaktım üşümeyesin diye
Ellerine kör karanlığın gecelerinde sarıldım
Ve haykırdım
En dipsiz kuyulara adını
Ezberlettim seni Kurtlara-Kuşlara
Sense beni sokaklara vurdun
Ve en zehir şarkılara
Bilirsin
Rüzgara bıçak
Yağmura ateş
Buluta kurşun işlemez
Sende öylesine vurdunki beni
Artık bana hiç bir acı karetmez
Neylersin
Önce melekler terketti bizi
Sonra masmavi düşler
Öpüşler, gülüşler, çiçekler
Büyüsü kalmadı artık kavuşmaların
Bundan böyle
Bizi her köşede
Bambaşka bir cehennem bekler
Sende bundan böyle
İçi boş şarkılarla avut kendini
En ucuz aşklarda yıka kirli ruhunu
Açılırsın
Taşlar yosuna sarılır bilirsin
Sarmaşıklar duvara
Geceler karanlığa
Sen de yalnızlığa sarılırsın
Ve kadınsın
Ağlayabilirsin gönlünce
Gözyaşların pınarlar misali çağlar
AMA UNUTMAKİ, ERKEĞİM BEN
VE ERKEKLER......
HEP YALNIZ AĞLAR.
Ahmet Selçuk İLKAN
