GERÇEKTEN DOĞRUYA,
DENİZ KABUKLARININ YOLCULUĞU...
Uzun uzun yıllar evveldi...
Uzak sahillerin,nemi yaprağı üzerinde,yemyeşil ormanlarında
güzüeller güzeli bir kız yaşarmış.......
Adı yokmuş.....
Bir isme de,ihitiyacı yokmuş zaten.
Duyamaz ve konuşamazmış,O.....
Tüm gün topladığı deniz kabuklarıyla uğraşırmış sadece....
Her sabah uyanduğında,
"acababugün,hangi deniz kabukları bulma şansına sahibim"diye merak duyarmış.
Kime sorsanız tüm deniz kabuklarının birbirne benzediği o uzun sahillerde,o aylardır,yıllardır hep mutlu ve her günü ayrı bir umut ve güzellik içinde,
heyecanla yaşamaktaymış..
Çünki,o zamanın,sevenler için sonsuz olduğuna inanırmış...
Çünki,o,sevenler için zamanın,sevilenler için kısa,
üzülenler için çok uzun,
korkanlar için çok hızlı,
bekleyenler içinse,çok yavaş olduğunu bilirmiş.....
O sonsuzu seçen,seven,ama çok seven bir yüreğe sahipmiş.....
Topladığı ve her dokunduğu deniz kabuğu ile,yüreğine bir parça daha sevgi biriktirmekteymiş......
O,deniz kabuklarında,kulaklarıyla duyamadığı,bilinmez nice sesleri dinlemekteymiş aslında.....
Yüreğinin kumsalları ve suları,ona hiç gitmediği,hiç görmediği kıyıların,nice hikayelerini anlatır dururlarmış.....
Dünya,onun yüreğinde atarmış...
Dünya,onun yüreğinde ses verirmiş evrene....
O,dünyayı yüreğinden işitir,bilir ve yaşarmış....
Bazen işittiklerimiz,yeter sanırız...bildiklerimiz gerçek sanırız...
Ve bunlar mutlu etmez bizi...
Çünki mutluluk;duyamadıklarımızda,gidemediklerimizde,farkedemediklerimizdedir.
Oysa görebildiklerimizden,daha fazlasıdır gerçekler...
Günlük döngüler içinde,sevdiklerimizle ve kendimizle paylaşabileceğimiz şeylerden uzak kalarak yaşıyoruz hayatlarımızı malesef...
Hayat bu olmamalı...İşler hiç bir zaman durulmayacaktır ki,hep yoğun,hep çok olacaktır......
Ama sular bile durulur.
Durulur ve durulanır o zaman su;sedeflenir,sakinliğin,dinginliğin,tatlı huzuru derinliği aks olur kumsallarda....
Bu hayattır işte..Hayat oradadır...
Dinlerken,beklerken,izlerken,durulanırken...
Hayat orada yaşanır gerçek anlamda...
Oysa bizler mekanik ve elektronik bir dünyaya hapis vaziyette şuursuz yaşıyoruz,"hayat bu"diye....
Yaşamımızı,hayata ve kendimize endeksleyebilmeliyiz...
Hepimiz.....
Gerçekten mutlu olmak,
sadece yüreğin işidir...
Yüreklerimize fırsat vermeliyiz....
Her yeni güne başlarken,
hangi deniz kabuğuna dokunarak,
bilinmedik hangi yaşama katılacağımız şansına gülümseyerek,
umutla uyanmalıyız...
Vr olmanın güzelliği bu olsa gerek..
Acaba bu güne kadar,
yüreğinizde kaç deniz kabuğu biriktirmişsinizdir?
Sen....,
bugün hangi deniz kabuğunu dinledin,
ve bugün kaç deniz kabuğu topladın?
İnsanın yüreği,belki de,deniz kabuklarından örülü olmalı.
Her yürek,bir kumsal olmalı belki de...
Kumsal gibi sonsuz olmalı....
Kum tanelerinin kristallerinde,nice deniz çiçekleri,sedefleri açtırmalı her gün için,Ve her mevsimde ebruli olmalı o kumsal,
her koşulda kumsalda olmalı varlığımız...
Mesela,yazı,kumsal mevsimi biliriz sadece.Fakat kışın da ordayızdır...İnsanlar nedense,kumsalları sadece yazın fark ederler....
Ne talihsizlik..!
Tıpkı yüreklerimizi de,aynı talihsizliklerle fark edemediğimiz gibi..
Belki de,maviyi görmek değildir önemli olan...
Belki bakışlarımız gökyüzüne yöneldiğinde,
önce,uçurtmayı görebilmeli gözlerimiz....
Önce uçurtmayı görebilirsek,mavileri de yakalarız zaten....
Uçurtma,mavidedir nihayetinde....
Eğer her gün yeni var olma çiçeği açıyorsa gözlerimizde ve yüreğimizin ebruli kumsallarından,yepyeni deniz kabukları,sedefler toplayabiliyorsak,
yokluk yok demektir,değil mi?
Ve her sabah ya da akşam üstleri,
sulanmalı mutlak o var oluş çiçeklerimiz...
Güne ya da akşama başlarken
Yürek su ister...Çiy ister...Şebnem ister...
İnsanın en yalnız olduğu dilimlerdir,sabahın eri ve akşamüstleri...
İnsanın en çok kendi olduğu,kendinde ve kendiyle olduğu vakitlerdir onlar..
Doğrularımızda,gerçeğe yönelik yolculuğu başaldığı vakitlerdir.
Sonsuza uzanan,uzanması gereken yürekler yollarını çiçeklendirme ve deniz kabuklarını sevgilendirme vakitleridir..
Doğrularınıza sahip çıkın.Kendinizi yakalayın.
Sonsuzluğu kendinizden esirgemeyin.
Bakın,dinleyin,dokunun deniz kabuklarının size söyleyecekleri var...
Yüreğinizin,ebruli kumsalından ayrılmayın......
............................................
İpek Çıtak Aytekin
