Güvenmeli miyim sana bana bu kadar acı çektirdikten sonra yoksa terk mi etmeliyim büsbütün bütün hayallerimi...
gelmek miydi, seni görmek miydi bütün özlemlerin sonu... hani uzaklar büyük aşkları daha da güçlendirirdi, yoksa bizim aşkımız senin gözünde boş muydu...
acımadı mı kalbin bırakıp giderken zavallı yüreğimi, hayallerimi umutsuz ve çaresiz...
kalbin öyle taş ki sevgili ezmişti beni. dayanamıyorum artık ne olur çektirme bana bu eziyeti...
ya konuş yada tamamen bırak git..
"beni anla diyemiyorum sana. bana ne olduğunu bende bilmiyorum ama sen üzülme seni seviyorum" deyip 1 hafta aramayan sen...ne demek ben çözemedim bu sözlerin anlamını yoksa benim anlamadığım anlamlar mı gizli altında (var mı anlayan söyleyin lütfen)...
kalbim sıkıntıdan durmuyor artık sessizce bekliyor dönüşünü...
ama biliyorum ki eskisi gibi olmayacak hiçbir şey (döneceğinden emin de değilim ama)
sevmeyeceğim eskisi gibi...
aşkım demeyeceğim tutkuyla...
sarılmayacağım içten...
öpmeyeceğim dudaklarını...
üşüdüm dediğinde tutmayacağım ellerini...
gözlerine bakarak ilk aşkım demeyeceğim artık...
her gün aramayacağım ve merak etmeyeceğim nerde diye...
sabahları güneşin doğuşunu izlemeyeceğim artık senle...
ve güneşin batışını...
kaybettin sen, belki de kazandın sanıyorsun ama KAYBETTİN...
ve asla kazanamayacaksın...
çünkü sende yürek yok seni sevmiyorum artık diyebilecek yürek...
Ama ben her mesajımda tekrarlıyorum sana sevgimi çekinmeden ve artık senin b aşkı bitirdiğini bile bile...
Ve kalp kırdın sen. kırdın kelebeğin kanadını ve öldürdün uğur böceğini.
canlanmaz artık onlar bittiler ...
İŞTE ARTIK BENİ DE CANLANDIRAMAZSIN...
BENDE BİTTİM ...
SEVGİMDE BİTTİ...
VE SEN ; SENDE BİTTİN......
niyazi bilgin
