Arama

Hikayeler ve Öyküler -2- - Tek Mesaj #500

Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
28 Mart 2007       Mesaj #500
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
load62351bi4


Peri kızı ve mutsuz adam

Bir zamanlar çok mutsuz bir adam varmış
Dünyadaki bütün güzellikleri tatmış ama bir türlü mutlu olamamış
Bir zaman sonra hayat onun için iyice çekilmez hale gelmiş Her şeyi kendine dert eder yalan gülücükler atarmış etrafına
Yine mutsuz olduğu bir gün Bir peri kızı belirmiş karşısında Mutsuz adam peri kızının yanında hep mutluymuş artık

Dertlerini sevinçlerini onunla paylaşıyor mutluluğuna mutluluk katıyormuş
Mutsuz adam artık çok mutlu olduğu için hayata bakış açısı değişmiş
Bir gün işten eve gelirken yolda çok güzel bir kızla tanışmış ona aşık olmuş.
Artık bütün zamanını onunla geçiriyormuş.
Peri kızını da odasındaki dolaba kilitlemiş
Mutsuz olduğu zamanlarda peri kızını çıkartır onunla konuşur ve mutlu olurmuş
Günler günleri haftalar haftaları kovalamış.
artık aşık olduğu için peri kızını iyice unutmuş mutsuz adam

Aşk onun gözlerini kamaştırmış hiçbir şeyi görmez olmuş Sevdiği kızla hiçbir şey paylaşmadıkları halde onu görmek için çileler çekiyormuş
En sonunda aşık olduğu kızdan ayrılmış yine mutsuz günlerine dönmüş
Hemen aklına peri kızı gelmiş ve yine onun yanına gitmek için evinin yolunu tutmuş
Eve ulaştığında dolabın kapısını açmış ama peri kızının ölüsüyle karşılaşmış Peri kızı ölmeden önce ona son bir not yazmış

“Seninle ilk karşılaştığımız günü hatırlıyor musun çok mutsuzdun Başımı omzuna koyar seni dinlerdim sabahlara kadar mutlu olman için her şeyi yapardım
Sevinçlerin benim sevinçlerim,mutsuzlukların ise benim mutsuzluklarım olurdu

Seninle konuştukça senin yanında oldukça bende mutluydum
Bu mutluluğumuz günler geçtikçe azaldı, sen artık bana ihtiyaç duyduğunda yanıma geliyor

Ben ise her zaman seni bekliyordum Artık gelişlerin azalmış benim mutlulukla beslenen ruhum yavaşça acı çekmeye başlamıştı
Ama bunu sana hiç yansıtmadım. Artık o karanlık dolap benim dünyam olmuştu.
sen yanımda olunca aydınlanıyor, sen gidince yine karanlığa bürünüyordu.
Artık mutsuzluğa dayanacak gücüm kalmadı,
son demlerimi yaşıyorum bunları yazarken belki yazım bitmeden sen gelir ve beni yeniden yaşama bağlarsın ve ben yine seni mutlu ederim...


Unutma seni mutlu edenler sen mutlu olduğun müddetçe yaşarlar...”