Uçsuz bucaksız bir denizdi gözlerin, maviliğinde şimşekler çakan
Bir kış güneşiydi gülüşün, zemheri ayazı günlerde içimi sıcacık ısıtan
Bir kar tanesiydi tenin, dokunmaya kıyılamayan
Bir anne tınısıydı sesin, kalbime nakış nakış ninniler okuyan.
Bilseydi gözlerin bakmayı, elbet görürdü gönlümdeki sonsuz sevdayı
Bilseydi gönlün yanmayı, elbet hissederdi içimdeki ateşten korları
Bilseydi kulakların gerçekten duymayı,duyardı gecelerce adını sayıkladığımı
Bilseydi kalbin benim için atmayı, işte o zaman yaşardım kana kana aşkını
Ama sen gittin, ve ben işte o zaman bittim…
Hani beni bırakıp gittiğin o gün var ya vefasızım
Hani bir hiç uğruna gönlümü yıkıp gittiğin
Yalnızlığıma yalnızlık katıp, çilemi bin kat arttırdığın o gün var ya
İşte ben o gün bittim…
Gönlüm hep karakış, baharı olmayan
Gecelerim karanlık, sabahına ulaşamayan
Ağzım lal olmuş, senden başka birşey konuşamayan
Ve ben sen olmuşum, sensizliğinde seninle yaşayan
Ben seni böylesine yaşarken kuytularımda
Ben hayalinle avunurken hatıralarımda
Ben rabbimden sonra taparken sana
Sen gittin, ve ben işte o zaman bittim…
tülay öksüz
