Gül Yüzlüm
ismail sarıgene
Uzaklardasın biliyorum.
Acılarını kaynatırken isli kazanlarda,
Hasretini kaç kez kundakladım geceye.
Kaç kez adını yazdım yüreğimdeki son kelepçeye.
Vuslatlarımı adamışken ömrüne,
Sabah ezanında gözlerinle doğ
Kırık pencereme..
Korkma gül yüzlüm.
Ayazlar vursa da gönül bahçemize,
Bakışlarını yüreğime,
Adını dilime mühürlemişken
Sevdanı sökemezler ki dudaklarımdan.
Ve sen acılarıma gülümse yeter ki;
Avuçlarından bal niyetine içeyim zehirleri,
Gözyaşın diye tozlu dudaklarımla emeyim nehirleri.
Yeminliyken gözlerin gülümsemeye,
Bırak aksın mürekkebin satırlara..
Öyle bir aksın ki,
Susuz ciğerlerim mutluluğu icsin
Zümrüd- ü Anka'nın avuçlarından.
Dertlerime derman olsun diye gülüşlerini iciyorken
Bırak karanlıkların icine göm beni.
Ne de olsa toprakta filizlenip
Bir gün gözlerinin icine doğacağım.
Bir kez olsun ağlarsan bensiz,
Ömrümün zulasına astığım kefenleri öpeceğim.
Bir gün benden önce göçersen
Bu fani alemden
Meleklerin kanadından
Usulca toprağındaki ciceklere düşecegim.
