SON VE SONDAN SONRASI
duran zaman,
susan sesler,
inmeli bir beden gibi saatler…
salıncaklı bir koltuğa bağlanmış
ve unutulmuş meczup hikayeler…
ne kaldı bizden ?
işte son,
işte sonumuz,
işte, sondan sonrası
ve acınası kelimeler…
ak kağıtlar,
kara kalemler,
her saniyesi imzalı
şiirler,
şiirler,
şiirler…
karanlık dalgalara salmış kendini
kara kirpikli
menevişli ela gözler…
unutmak ne zor,
nasıl imkansız,
nasıl tutsak olunur,
nasıl hapseder bu efsaneler ?
ne kaldı bizden?
işte son,
işte sonumuz,
işte, sondan sonrası
ve acınası kelimeler …
derin çizgili avuçlar birikmiş
yıllar içinde gökyüzünde,
avlular dolup taşmış dualarla,
biz niye yokuz içlerinde?
nerelere savrulduk ?
nereye gitti hayaller ?
ne cabuk vazgectik,
hani unutulmazdı sevenler ?
ne kaldı bizden ?
işte son,
işte sonumuz,
işte, sondan sonrası
ve acınası kelimeler …
donup kalan gözyaşıyım,
son nefes gibiyim,
sancıyım,
onulmazım,
nedendi bu illetler ?
gurur yarasıyım,
kurşun belasıyım,
yürek boşluğumda
git gide büyüyen
bozulmuş bir hücre duvarına yaslandım,
korkmaktayım…
son bir gayretle soruyorum şimdi,
nerde o lanet olası sesin ?
nerde o güven deyip te,
uzatamadığın,
o sımsıcak olduğunu söylediğin eller ?
ne kaldı bizden ?
işte son,
işte sonumuz,
işte ,sondan sonrası
ve acınası kelimeler ...
Ceyda Görk
