Dün anlamı yoktu mısraların.
Şarkılar boşa söylerdi sevdadan yana.
Ben âşık olmadan sana.
Kulak doldururdu sadece türküler,
Enstrümanlar beynimde tepinirdi.
Avaz avaz aklımı tırmalardı nameler,
Bir besteyi dinlemedim kana kana.
Ben âşık olmadan sana.
Çiçeklerin anlamı yoktu benim için.
Bülbül neden öterdi güle hasret?
Işığa koşan böceklerin,
Aklından şüphe ederdim çoğu zaman.
Mecnunu hiç sorma;
Delirmiş görünürdü bana.
Ben âşık olmadan sana.
Yıldızlara hiç bakmazdım.
Ay hangi günü yaşıyor,
Aklıma bile takmazdım.
Mevsimlerin anlamı neydi?
İlkbaharı insanlar neden severdi?
Kumrular bir kuştu benim için
Tıpkı leylekler, kırlangıçlar gibi.
Serviler hiç bu kadar güzel görünmemişti bana.
Ben âşık olmadan sana.
Ferhat’ın dağları delmesine aklım ermezdi.
Gülün dikenini gözüm görmezdi.
Kimse saçlarını benim için örmezdi.
Hiç sevda şiirleri yazmamıştım;
Alev alev ateşe,
Kara kara dumana…
Benim için herkes Leyla’ydı, herkes Suna.
Ben âşık olmadan sana.
Ahmet Kaytancı
