Giderken
gece hiç bağışlamadı beni
yazdığım her satıra siyah aktı
tek bir hecem
karanlıkta doğru yolu bulamadı
bir damla gözyaşı doğuramadım
buna rağmen
hep ikizdi ağlama nöbetlerim
baharlarım sürgün vermedi
hiçbir sokağımın
doğru adresli bir köşe başı olmadı
bu yüzden rüyasızdı şehrim
her gece yarısı
vardiyalı bir sarhoş sesi gelirdi uzaktan
bir sarhoş ki
yağmuru sürüklerdi ardından
her damlası efkar kokan
ve benim
hiçbir yağmurum
gün ışığında yağamadı
yetimdi çünkü gökkuşağım
şimdi giderken bu şehirden
sana dair tüm şiirlerimi alıyorum yanıma
sadece ölüm düşebilir ardıma
bir de yaban tutkular
peşim sıra
ve ansızın
bir çiçek uzaklaşır avuçlarımdan
kokusu sen olan
sana ise
ruhsatlı bir yaşamdır geride kalan
İçinde ben olmayan
Belgin Erturk
