oysa yaşamaktı tüm gayemiz
biraz mutluluk / biraz sevi
yeter de artardı bizlere
kaçamak baktık hep o buğulu ufkumuza
kapı aralıklarından seyrettik her baharı
dilendik onca zaman
el açtık gelen - geçen yıllara
avunamadık
susturamadık bu çığlığı
raflara kaldırdık derken hüzünleri
ürperdik bir an
korkularla yüzleşiverdik
bürüdü içimize karasını yalnızlık
düşürdük yüreğimizden
damla damla çokluğumuzu
iç çektik gidenlerin ardından
nedense hiç bilemedik
dindiremedik bu ağrıyı
hep bir medet umduk hayattan
yarınlara erteledik el değmediklerimizi
yürek sürtmediklerimizi
yanaklarımızı ıslatırken gözyaşları
boşaydı kurduğumuz hayâl köprüleri
baş alamadık hüzünden
mutluluk, gökte gülümseyen yıldız / uzaktı
gölgesinde üşüdük yakamozların
ellerimiz kan / ellerimiz buz
güneş çoktan vazgeçti bizden
-yaşadıkça terkedildik geçmişimize-
ve
bir gün daha vuruldu ay ışığın da
paslı bir gökyüzü bırakıldı avuçlarımıza
ö z l e d i k
u n u t u l d u k
s u s t u r u l d u k
b ı r a k ı l d ı k
kıyısız denizlerinde hayatın...
