Sensizliği armağan ettiğim bir radyo istasyonunda
Son şarkıydı çalan
Ve yasaktı seni çalmak ulusal radyolarda
Seni yasaklayan bir ülkede idam olmak belkide seni sevmek
Ağlamayı yasaklayan bir ülkede gözyaşısın belkide
Sonra doğdun hiç çocuğu olmayan bir kadının evinde
Öldürdün seni doğuran anayı
Sensizliğe mahkum ettin bu ölümü
Yüreğimde doğurduğum gibi seni
Ve erken doğum olsada bu aşkın sonu
Acı çektirdin, acı çektin, acıydı adın
Ve sensizliğe armağan ettiğim bir radyo istasyonunda
Kalacaktı adın.
Seni sadece
Bir sigara alevinde
Birde sevmediğim ama kapatsam korkacağım bir oda ışığında
Bin kez tövbe etsemde elimden düşmeyen sigaramda
Ve bu şiiri hiç okumasanda
Seni sadece sadeliklerini çok yıllar önce bırakmış
Ve yüz tutmuş bir intiharın arifesinde
Yabancı bir ülkede etini satmış
Ya da tüm ailesini katletmiş bir mahkum
Bütün sokağın çöplerini temizlemiş evine dönen
Bir çöpçü hayâlleri belki de hiç bu değildi (!)
Seni sadece
Öylesine eve giderken kulağına gelen bir şarkı gibi
Ölmek için söz vermiş ipini asan odasına
Son kadehini de içerek asacak duvarına
Seni sadece
Sensizliğe armağan edilen bir radyo istasyonunda
Bir seyyah dinleyecek belki de..
deniz alagöz
