Yalnızlığıma (Yalnızlık)

İSTANBUL TÜRKÜSÜ: LâL YALNIZLIK!…

istanbul türküsü: LâL yalnızlık!…
ben bir (h)iç
/ kimse´yim…
bir yanımda üşüten bir yalnızlık;
diğer yanımda
sesime karışmış yokluğun.
nedendir ki,
çığlıkların yankısıdır uzaklardan gelen.
sokaklarda bir gölgedir şair;
kendinden kaçak!
kafir bir gülümsemedir dudaklardan,
an be an dökülen.
/ hoyrat kalabalıklarda;
/ bir adın var senin, kirlenmemiş,
/ beyaz…

onun için düş´lerim,
en çok beyaza çalar LâL yalnızlığımda.
saatlerin adam yutan tiktakları arasında,
bir şehir bütün beyazlara inat,
en karanlık saatlerinde,
sokaklarında kendini o kadar kaybetmiştir.
/ sarhoş bir ağızda;
/ eski bir istanbul türküsü.
/ ****** bir yatakta,
/ istanbul hatırası!…

bilinmedik hiç bir nakarat yoktur artık.
ve bütün şarkılar,
hep aynı buruk notayı sayıklamaktadır…
bu şehir,
âh bu şehir;
isyan bayrağını çekmiştir!
/ bütün fethedilmişliğine karşılık
/ bir o kadar esir olmuştur…

bütün ümitlerim;
kirletilmiş ****** bir şehrin,
yatak ucuna bırakılmış bozuk para gibidir artık.
umutlar;
serkeş bir rüzgara teslim,
beyaza çalarken LâL yalnızlığımın,
çıkmaz sokaklara dalan noktasında.
gözlerimde asi bir yalnızlık,
iki tarafı keskin bıçak;
/ ne yanımı dönsem hep bir yanım kanar
/ ve yine ne yanımı dönsem,
/ bir şair orada yanar…

düş´lerim;
kayıp gidiyor hiç kimse olduğum noktada.
bir şair var orada;
sokakların kıvrılıp gittiği noktada.
bir yanı hep kanar,
diğer yanı hep yanar…
/ LâL yalnızlık…
/ KâL yalnızlık…

Kalemin Gözyaşı

MsXLabs Üye Girişi