Ben mi çok aLIngan oLdum sizLer mi değiştiniz?
Yoksa deği$en benmiyim? BiLmiyorum.. SON günLerde ya$adIkLarIm , bana ya$atILanlar ağIr geLiyor artIk... a$k... Ne büyük bir huzurdur oysa ki.. Ve nasIL da narindir , kIrILgan.. $imdi eLimden kayIp giden ne$eLi günLerime yanIyoRum.. insanLar hep benciL oLmak zorunda mI ? Hep bir noktasI mI vardIr cümLeLerin ? Ben hep üç noktaLarI sevmi$tim.. Çünkü sürsün vE hiç bitmesin istedim.. sonsuzLuk i$aretimdi benim üç noktaLarIm.. oLmadI.. ÇocukLuğumdan bu yana En büyük hatamdI beLki de dostLarImI kendimden önceyE koymak.. Benim önceLikLerim farkLIydI.. Annem çok kIzardI bana.. En büyük nasihatiydi "kızımm benciL oLmayI öğren biraz , yoksa mutsuz oLucaksIn!''.. HakLIydı Anneciim.. Ben kimE ne kadar fedakarLIk yaptIysam bir o kadar kazIk yedim.. GaLiba bir yerden sonra insanLar kendiLerinE veriLen değerE aLI$IyorLar.. Hatta o değeri hak ettikLerini , sizin fedakarLIk yapmak zorunda oLduğunuzu , beLki de kendiLerinE mecbur oLduğunuzu dü$ünmeyE ba$LIyorLar.. Oysa yapILan her$ey sevgiden.. İnsan bir sabrediyor iki sabrediyor , bin sabrediyor , kopuyor ipLer.. DüğümLer de i$e yaramIyor.. Bir Çin atasözü vardIr hani "kopan bir ipE düğüm attIğInIzda ipin En sağLam yeri orasIdIr ve en çok canInIzI acItan da".. SağLamLIkLar acInIz oLuyor zamanLa.. $imdiLerde ben a$ka oLan inancImI yitirdiğim gibi dostLuğa oLan inancImI da yitirmekten korkuyorum.. Oysa benim yemye$iL berrak hayaLLerimde mavi suLarImda hep dostLarIm yüzerdi.. CanImIn canIydILar.. $imdiLerse isE hissettikLerim muamma.. BeLki ben çok hassasLa$tIm beLki onLar kIrIcI oLduLar.. Ne önemi var ki canIm yanIyor.. Gerçi canI yanan ben oLayIm.. Dostumun canI yanarken ben daha coK acILanIyorum.. Sorun değiL birkez daha ben ağLayayIm... aLI$Iyorum artIk hak etmedikLerimE , aLI$Iyorum bu tuzLu sIvInIn dudakLarImdan akI$Ina ..
ALINTI..
