tey tey
yürüdüğümüz bütün yollar siliniyor
bu şehrin haritasından
biz yeni bir keşfe çıkıyoruz
adı;yalnızlık
kendi takvimimizin yapraklarını koparıyoruz
zaman biziz
kamçılıyoruz içimizdeki ruhsuz köleleri
çölümüze yağmur beklerken
kum fırtınaları
yürüdüğümüz bütün yollar silinirken
bu şehrin haritasında
her defasında
yarım bıraktığımız şiirle dokunduk
zaman aşımına uğramış aşklara
kaybolduk
ertelenmiş yaşamların pişmanlığı kavururken içimizi
acırken biz
sızlatırken aşk
her defasında yarım bıraktığımız şiirle seviştik
saçının yüzüne düşümünün bir anlamı oldu hep
kesinlikle bir anlamı vardı dudak ısırışlarının
sesin burkulduğu yerdeydi aşk
o gece
ölsek de üşürdük
gözlerin kilitlendiği vakit
puslu bir İstanbul sabahı
terlerken iki komşu cam
ıslak bakışlarının yüzüme düşümünün bir anlamı olmalı
kesinlikle bir anlamı var dudak ısırışlarımın
yürüdüğümüz bütün yolları siliniyor
bu şehrin haritasından
yaprak cinayetleri
ve
sarı kızlar ölüyorken
arnavut kaldırımlarına
aşk
kendimi temize çıkarıyorum
Ayben ÇEVİK
