BİR ÇIKMAZ SOKAKTA



Ne kadar dönüp dolaşsam, yine de

Hep o çıkmaz sokaktayım çaresiz

Bir umut kırıntısı gözlerimde

Yürüyorum durmadan, dalgın, sessiz



Sokak o sokak, bense ben değilim

Sanki bin yıllar geçmiş aradan

Boşlukta bir şeyler arıyor elim

Belki de mahşere dek bulunmayan



Yitirdiğim neydi, aradığım ne

Çöken ne yüreğime kurşun gibi

Tanrım! ben mi değiştim söylesene

Yoksa bende zamanlar mı eskidi



Bir yerlere varmadan, nasıl böyle

Hiç durmadan akıp gidiyor günler

Yaşam diye verdiğin bu mu söyle

O mu sırtıma sapladığın hançer



Bir çıkmaz sokağın sonunda, işte

Suskun ve tek başına seninleyim

Fanilikten ölmezliğe geçişte

Bilmiyorum, söyle bana, ben neyim



Sevdimse; verdiğin yürekle sevdim

Sen açtın bu ufku karşımda sonsuz

Yürüdüm bir yolun sonuna geldim

Yıkık, üzgün ve paramparça onsuz



Ölüm buysa, Tanrım buysa yaşamak

Sil alnımdan yazdığın bu yazgıyı

Ya bir yere çıksın artık bu sokak

Ya da öldür içimdeki Tanrıyı!...

Ümit Yaşar Oğuzcan