DUYGULARIM
Yapraklar dökülünce hep düşünüp kalırım
Bir hüzün çöker bana boşalır duygularım
Yalnızlık çok zor gelir o halleri görünce
Dost ve yaren kalmazmış inandım ben çökünce
Nerede böceklerin, seni yiyen tırtıllar
Dallarını yurt tutmuş barınak etmiş kuşlar
İnsanlar sıcaklarda altında rahatlardı
Resimlerini çekip tablonu yaparlardı
Şimdi yokmuşsun gibi yanından geçiyorlar
Dalını budağını baltayla kesiyorlar
Bu kadar ihanete neden hiç kızmıyorsun
Yoksa çok kızıyor da belli mi etmiyorsun
Bu küçük ölüm bana çok büyük dersler verir
Varlık anlam kazanır yokluk içinde erir
Ünal Kar
