Bir başka canım yanıyor bu sefer
Ve ben yine koşuyorum sana
İstanbul kadar kalabalık
İstanbul kadar yapayalnızım annem…
Gözlerimin değdiği en uzak yerlere gitmek istiyorum.
Yorulmadan koşmak, sorgulanmadan uzaklaşmak..
Varsın dağıtsın saçlarımı rüzgâr
Kesecekmiş nefesimi, yoracakmış beni...
Umursamıyorum
Kelimelerim dökülüyor bir bir
Kuramıyorum cümlelerimi.
Beyoğlu tadında oluyor düşüncelerim
Ve alacakaranlıklı geçiyor günlerim.
Kirleniyor her gün hayallerim
Yağmur yağmıyor artık üzerimize
Değmiyor ayaklarım
Cana can katan toprağa…
Oysa umut manzaralı bir dünya bırakmıştın sen bana
Şimdi emanet ayaklarım mayınlara
Ten sahip çıkıyor
Binlerce kimliksiz kurşuna…
Ve çocuklarım ölüyor annem
Siyahı, beyazı…
Henüz yok çoğunun adları.
Engel olamıyorum kan kokusuna
Durduramıyorum bu kirli oyunları.
Bir uçurtma kuyruğuna takılmaktı tüm dileğim
Kırık zincirler arasında
Ufalanan bir özgürlüğe kayıyor yüreğim
Öylesine ıssız, öylesine çaresiz gözlerim…
Ne yapsam ne etsem olmuyor annem
Başkalaşıyor günbegün hallerim.
Anlatmak istedim sana
Sensiz geçen günlerimi,
Oysa sen bilirdin söylenmemiş sözlerimi
Okurdun ruhumu, anlardın kederimi.
Şimdi sesim çığlık olsa bile duyulmuyor,
Kitleniyor yüreğim sensiz atmıyor,
Güneş ısıtmıyor, yağmur ıslatmıyor
Ve inan bana annem kimse senin dokunduğun gibi dokunmuyor…
selda köse
