kızın adı Su erkeğin Ateş.
Nasıl bir mutlu son yazılabilir ki…? ! ...Kar’a aşık olan Kardelen gibi,renkli kırlarda açmak yerine tek başına dağlarda açan bir garip aşıktır kadın…
Yazgı bu ya; olmadık zamanda olmadık adama tutulmayı o seçmemişti…Sadece oldu,bir anda oluverdi her şey… Sel baskını, çığ düşmesi, yıldırım çarpması gibi kapılıp gitmişti sadece…Sanılmasın ki bu aşkın imkansızlığı tek taraflı oluşundan. Ateşte sevdi Su’yu yandı daha alevli daha kavurucu…Ama doğru insan -yanlış zaman,yanlış insan -doğru zaman …Bazen sevmekte yetmiyordu…Doğa ananın kanunlarına inat yaklaştılar dar zamanlarda …birbirlerini sevdiler diye ne ateş söndü ne su buhar olup bitti… Her şeye rağmen,her şeye inat kavuşma hayaline umutsuz bir umutla tutundukça çoğalıyorlardı…Onları tüketen ayrı geçen zamanlardı… Zaman yetmedi,yetmeyecekti de… Bir yol arayıp durdular dokunabilmek için; ama Su Ateş’e dokunda yanıyor,buhar oluyordu, Ateş Su’ya yaklaşsa dumanı tütüyor sönmeye yüz tutuyordu…Çaresiz gözleriyle,sözleriyle,ruhlarıyla sevişiyorlardı… Ten tene değmeden,teri kokusu bir birine sinmeden…Çaresizlikle mayalanmış yürekleri bir birleri için kabarıp dururken…Bilmiyorum bu öyküye nasıl bir mutlu son yazılabilir? ! …Ne birlikte ne ayrı olmuyor,olamıyordu… Yasaklardı birbirlerine ama olmuştu işte sevmişlerdi…Canlarını yakan tüm çaresizliğe kapatıp gözlerini sevdiler,ateşe koşan pervaneler gibi inadına ve ölesiye …
Su için rüzgar neyse oydu bu aşk onsuz durgundu…Güneş neyse oydu bu aşk onsuz soğuk ve pusluydu…Balıklar,gemiler,martılar neyse oydu bu aşk yokluğunda kimsesiz,sessizdi…
Ateş içinde hava neyse oydu bu aşk onsuz için için sönüyor,ölüyordu…
Velhasıl bu hikayenin ne başı var ne sonu…Elde var aşk ve hüzün…Su ağlar,Ateş yanar için için yer bitirir kendini…kavuşamazlar… Bu yüzden mi çok büyüktü aşkları… Leylayla Mecnun,Aslıyla Kerem,Ferhatla Şirin gibi gözleriyle,sesleriyle,sözleriyle,…umutsuzluktan dişleriyle tırnaklarıyla umut yaratıp sevdikçe bağlandılar,bağlandıkça sevdiler ki ne fayda…Aşk mazoşistçe bir şey belki de…acıttıkca canda hasreti büyür,eksilmez,vazgeçilmez… Sigara tiryakiliği gibi öleceğini bile bile ciğerlerini doldurursun her nefeste biraz daha katranı çöker yayılır damarlarına… Bazı insanların kaderimidir,imkansız aşklar için mi yaratılırlar…Yinede hangisine sorsanız”Aşk imkansızken de güzeldir! ” Özlemekte güzel, için için yanmakta,bir insanın uğruna ömrünü adamakta güzel,yokluğunun başladığı her yerden bir insanı yeniden yeniden çoğaltmakta… Kadının adı Su erkeğin Ateş…Nasıl bir mutlu son yazılabilir ki…
“Ben seni unutmak için sevmedim,uzayan yollara neden inandın…”
Ayrılıkta sevdaya dahil demiş şair ve şarkılar yazılmış Ateşle Su gibi kavuşamayan nice sevgililere…Dedik ya kadının adı Su erkeğin Ateş diye…Nasıl bir mutlu son yazılır bu kırık dökük hikayeye…
karatutkum
