Arama

Ölüm - Tek Mesaj #19

Misafir - avatarı
Misafir
Ziyaretçi
24 Aralık 2005       Mesaj #19
Misafir - avatarı
Ziyaretçi
Bir ölüm cümlelere sigabilir mi?

Ölümleri dinleriz sessizce..yüreklerde onarilmasi imkansiz hatiralari nasil
birakarak derinlere gömüldügünü..sonra da hayatin eksilerek nasil devam edebildigine sasiririz hep!

Dinlerken ucar gider kelimeler..konusan agizlardir sadece aklimizda kalan ve tuhaf bir aci..
Sonra bir gün yasamak zorunda kaliriz..

Iste o zaman ucusan kelimelerdeki dayanilmaz aci, icimizde bir yerde bagdas kurup oturur..
Haykirislarimiz yankilanir bedenimizin duvarlarinda..o duvarlardan gözyaslari
süzülür,aglayan kayalar gibi..

Aslinda üzüldügümüz o insani bir daha göremeyecek olusumuz mudur yoksa vicdanimizin o korkunc sesi mi rahatsiz eder bizi..

Niye özür´ler icin son ana kadar bekleriz? Niye onu sevdigimizi söylemek icin kapali gözlere,son nefesteki sicak ellere sariliriz..görmezden geldiklerimiz cikar ortaya bir anda..
kisacik cümleler,anlamli bakislar,yapilan haksizliklar o anda vurur bizi!

Inanmak zordur yerde yatan hareketsiz bedene bakarken..alismak ise imkansiz gibi gelir!
Telasli kalabaliklar,hatirlanan anilar,inanamazlik kisa bir süreligine ölümün
cirkin yüzünü bastirir..
Sonra insanlar azalir,cümleler biter,karanlik ölümü cagristirir,gözler dalar bosluga..

Suclariz kendimizi..belki de bir ömür boyu sürecek pismanligi dualarla örtmeye
calisiriz. Sonradan fark ederiz ki,bir insani anlamak cok zor gelmistir,keske´lere dönüssüz ölüm yolunda soksak ta kendimizi,degisen ne hatalarimizdir ne de oluk oluk kanayan yaralarimiz ve bir daha affedemeyiz kendimizi! !

Yillarin yiprattigi caresiz bir bedeni, sevildigini hissedemeyen bir yüregi, belki
de yanindan ayiramadigi fotograflarda özlemlerini saklayan saclari aklasmis
basörtülü bir kadini, suskun bakislari hatirlariz her gecen gün!

O yara hep kanar unutmak istedigimiz bir yerlerde ve cogu zaman gözyaslari yardim eder vicdanimizi teselliye..

Unutmak imkansiz,alismak kolaylasmis gibi gelir artik.yine de cümlelere sigdiramayiz ölümü,ne zaman hayati terk eden birileri bize biz kadar yakindir,iste o zaman sakli acilar gömülü topraklardan cikar gercek olur,sadece dinleyipte hissedemedigimiz aci cümleler, yüregimizde yerini bulur ve biz savruluruz cigliklarla! ! !