Hayatımın yaprakları dökülüyor bir bir...
Bunu görebildiğim anmış büyümek....
Hayatımın renkleri soluyor bir bir....
Bunu görüp de hiç bir şey yapamamakmış hayat! ....
Ta ki yeni bir bahara kadar...
Hep öyle olmadı mı! ? ...
Sewen sewilmedi sewildiği kadar! ...
Ağlayan duyulmadığı ağladığı kadar....
Öyle olmadı mı kara yazılar hiç silinmedi,silinemedi aptal hayatlar kadar! ...
Öyle olmadı mı! ? ? ?
Hep öyle oldu! ...
Güller açtı bahçelerde de....
Bir gül kalmadı işte şimdi durduğun yerlerde! ...
Bir kar geldi durdu yüreğine....
Yaşlanmak dediler...
Çizgilerden öte, yüzünde değildi yıllar...
Yılların yalnızlığı çizgilerde falan değildi! ! ! ....
Bir kar geldi...
Gitmedi! ...
Yüreğe bir değil bin çizgi düştü de....
Yüzlere düştü sandılar hep o çizgiler! ! ! ...
Yüreklere oturdu kaldı oysa! ! ! ...
Yüreklere düştü o karlar...
Tüm yalnızlıklarıyla we çizgileriyle....
Koskoca hayatlar yüreklere düştü...
dÜŞTÜDE,kaldı işte! ...
Kaldı! ....
Bize ne kaldı diye düştü bir soru....
Gökten üç elma...
Bana hep sorular...
Bize ne düştü! ? ...
Düşen kimdi düşlerinde...
Düş kimdi! ? ...
We hayat düşen bir düş olabilir miydi! ? ....
Aklıma düşenle, yüreğime düşen bir miydi! ? ...
Hayatı kim buruşturup atabilirdi böyle! ? ...
Bahçemde buruşmuş yapraklar....
Tek bilmediğimiz....
Bir bitmeyen bahar olacak mıdır! ? ...
Çok bilinmeyenli bir denklemde...
Hayatımı düşlere ve yapraklara benzeterek...
Tek bir bitmez bahar daha beklemek...
Bilmem akıl karı mıdır! ? ...
Bunun gönül karı olacakmıdır! ? ...
Yoksa gönül hep karlar içinde mi kalacaktır! ? ...
Benim tek bildiğim, hiç bir şey bilemediğimdir! ...
Hala...
Öpüyorum güzel gözlerinden...
aşkın egeli
