Hayata Dair

GECE

köpüren dalgaları gibi denizin

kendi sessiz çığlığında çalkalanırken

yalnızlığın hüznü vurur kalemime

Bir mektup

bir resim bırakmadan ardında

Öylece

nasıl geldiysen bu iskeleye

yine öylece gittin

Yağmur yağıyordu

Geceyi

bu kadar ürküten dolunay mıdır

yoksa ayın tam kalbine gömdüğüm

yitirilmiş duygularım mı

Ya telgrafın tellerine

konmayı unuttu kuşlar

Ya gidenlerin dönmediği

yolu yokuş bir uzak kente düştü yolun

Ne bir ses

ne bir koku senden

Gecenin

iç karartan sessizliğinde

yağmalanmış ömrüm ve yalnızlığımdır

tam karşımda gölge gibi

bir duvardan diğerine düşen

Senden sonra

bunca kuraklığıma inat

bir damla yağmur düşmedi

ne geceye ne gündüze

Oysa yağmurlara kuruyordum saatleri

ve takvimleri kırlangıç fırtınasına

Geceye

celladın yağlı ipi dokunurken

yalnızlığın kanları damlar kalemimden

şarap rengi şafak, ne kadar da uzak

Sen gittin

ben öylece kaldım

kıpırdamadan

Atila IŞIK

__________________

MsXLabs Üye Girişi