Kim bilir
kim bilir
yokluğuna açılan pencereden
kaçıncı bakışım bu
ve kim bilir
bu kaçıncı yakışın
tanımaz ayağımı bastığım toprak
iz’im benden gideli çok oldu
gözlerine değer biçemezken
kim bilir
gözlerimden kaçıncı akışın bu
sussa yıldızlar gökyüzünde
ay kapatsa perdelerini
kim bilir
sessiz gecelerime
şimşek olup kaçıncı çakışın bu
acımdan yel geçti
kurutmadı kanımı
kim bilir
yalan sevdanı süsleyip
yüreğime işlediğin kaçıncı nakışın bu
Mehtap