Platonik Aşk

Uzaktan Sevdim Seni

Umutsuzdum, yorulmuştum;
Bir ömür boyu aşkı arayıp durmaktan.
Girdiğim her sokakta, çaldığım her kapıda
Çıktı hep karşıma yalnızlık…
Gönlümün gökyüzünde her daim gece,
Mutlak karanlık…

Gecemde yıldızlarım var, gecemde Ay’ım;
Hepsi birer elmas parçası gibi, ışıl ışıl.
Ama bir o kadar da uzak, bir o kadar da soğuk…
Hiçbiri benim Güneş’im değil ki;
Karanlık kalbimi aydınlatsın, ısıtsın;
Kanımı kaynatsın,
Damarlarımda akıtsın, oluk oluk…

İşte ben böylesine bezgin,
Böylesine yorgun, böylesine umutsuz.
Kendimi kandırırcasına taktığım
Güler yüzlü maske ardında,
Ölesiye mutsuz…
İşte ben böyle bir damla Güneş ışığına hasret,
Öylesine üşüyorken gönlümün gecelerinin ayazında.
Sen indin gökyüzünden Melek;
Ummadığım bir mekânda, ummadığım bir zamanda…
Güneş doğdu gözlerinden karanlık yüreğime;
İlk defa…
Belki de hayatımda son defa…

Şimdi sana Melek;
Tut ellerimi sımsıkı desem; tutmazsın ki…
Bak gözlerime, bak da yak şu kalbimi desem;
Bakmazsın ki…

Ya sarıl boynuma desem;
Hayatımda ilk defa
Ama ilk defa kendimi güvende hissetsem,
Sarılmazsın ki…
Ya şimdi sana Melek...
Sev Beni... Sev Beni desem;
Senin gibi bir güzellik
Beni sevemez ki… Değil mi?

Bir gülüşünle hayat bulan,
Hüznünle dünyası kararan…
Ben…

UZAKTAN SEVDİM SENİ,
ULAŞILMAZ ZİRVELERDEKİ BİR KARDELENİ
KOKLAMANIN İMKÂNSIZLIĞINDA...

Serhan Yiğen

MsXLabs Üye Girişi