Hikayeler ve Öyküler -2-

Öykü

Sana uzak kentlerin birinde zamanın bir yerinde seni ve senli günleri anımsamaktı.Akşam güneşi onca zaman üstünde,eskimeyen bir düşüncesin şimdi...İnsan her gün anımsar mı aynı gözleri ?Seni Seviyordum ve senin haberin yoktu...Saçlarını izliyordum uzaktan...Kulağının arkasına düşüşü ve burnun herkesten başkaydı işte..Güldüğün zaman yukarı bakardın.Yukarı bakan başın ve gözlerin vardı.Ne güzeldiler...Sen bilmiyordun ben seni seviyordum..Kalbime sığmıyordu aklımdan geçenler.Duvarlara,vitrin camlarına,kaldırımlara çarpıyordu...Geri dönüyordu çoğalarak...Senin ismini duyduğum masalarda...Erteliyordum herşeyi...Herşeyi ertelebildiğim oluyordunşkalp ağrısı oluyordun,birlikte soluduğumuz sokak isimleri oluyordun..Mevsimler değişiyor ve büyüyorduk..Dönemeçler geçiyor köprüler göz alıyor...Ve bazen tekin olmayan suların üzerinden atlıyorduk..CESURDUK!Ufuk çizgisi maviydi,gün batımı hep turuncu...Ve kırmızıydı bütün karanfiller..Ben seni seviyordum SEN bilmiyordun...!! Sevinçlerim oluyordun ara sıra...Ama sen hiç bilmiyordun..Sonra herhangi biri oldun bütün seviçlerim bittikten sonra...Yağmur yağdı serin haziran akşamlarında..Sonra bir gün uzaktan gördüm seni.. Saçların bana inat,Başın herşeye meydan okuyarak..İşte yine aynıı....Kalbimi acıttın her zamanki gibi...Değiştik sanıyordum..Sen yine bilmiyordun..ŞİMDİ bunu san anlatsa birileri
Kim bilir_??
Ya DA BOŞVER BİLME EN İYİSİ.....

MsXLabs Üye Girişi