NEDENDİR?
nedendir
durup durup
aklımı,
gönlüme emanet bırakmalarım...
derin, dipsiz kuyular gibi,
derin uykulara hasretliğim nedendir...
nedir bu
iki eliyle yakama yapışıp,
hesap soran sevdalarım...
niye her gece
her gece biraz daha,
kendimden yıllarca uzaktayım...
nedendir,
arka bahçemde her akşam,
nadasa bıraktığım
hasretlerin voltasındayım...
neden kışkırtır beni
her gün yeni baştan,
firari tutkularım...
ve neden,
her gün yeniden
baştan çıkarır aklımı
mest eder günahlarım...
umurumda değil artık
ne fırtınalarım,
ne yıldırımlarım
ne de başımı döndüren
sonsuz girdaplarım...
bu kaçıncı kör kurşundur
yüreğimden,
hançer uçlarıyla çıkardığım...
kaçıncı yaradır
tuz basıp,
kızgın demirlerle dağladığım...
ne kavgadır bu
adı yok bir sokakta,
göze göz, dişe diş,
sırtımı dayayıp kendime kavi bir duvar gibi,
nasıl kafa tutmaktır hayata...
bu ne iflah olmaz kıvılcım ki,
sonu yok yangınlarımın...
bu nasıl gitmektir
benzinle ateş üstüne...
bu kaçıncı sevdadır,
bir duvar gibi yıktığım...
şimdi,
yırtık bir yelken açıp,
ya da tek kürek köhne bir sandal gibi
katıksız
azıksız
hazırlıksız gitmek zamanıdır...
sövüp her şeyin
gelmişine geçmişine,
ruhumu
kendi serencamına bırakmazmıyım...
vurup gitmezmiyim kendimi,
sürüklenmemiyim hiçliğimde,
kaybolmazmıyım...
buz kesmek ne güzeldir,
ayazında poyrazlarımın...
ah...
ne avareyim ben,
nasıl zamansız mekansızım,
dursuz duraksızım...
ben,
ahh ben...
cümle korkuların celladıyım...
ahh...
bir kez bulsam eğer başbaşa
kendimi kendimle,
bunların hesabını sormaz mıyım...
CEYDA GÖRK...
