Baba oldum baba...
Biliyor musun, korkuyorum baba, hem pek çok korkuyorum. Daha önce hiç korkmadığım kadar çok hem de… İnsanlar bilmediğinden korkarmış derler. O kadar çok şey bilmiyorum ki ben baba.
Hani derdin ya hep baba olmak zordur diye, çok zaman şakaya vururdum ben de. Şimdi anlıyorum zorluğunu, derinden hissederek anlıyorum.
Sen benim babamsın, ben şimdi kızımın babası. Oğlun baba olmuş, ortak bir noktanız daha olmuş baba. Benim bir kızım oldu baba.
Sen kızımın büyükbabası, söyle bana ne olur, anlat hemen, ben daha çocukmuşum da, soru sormuşum say ardı ardına. Nasıl korunur evlatlar dünyanın kirinden, pasından, puslu havasından? Nasıl büyütülür evlatlar ve nasıl yürütülür dikenli yollarda? Tertemiz dimağlar, günahsız ruhlar nasıl kaçırılır kirlenmenin kaçınılmazlığından?
Çok korkuyorum baba, kızımı sevdiğim kadar çok korkuyorum, bilmediğim için korkuyorum, bilmediğimi bildiğim için korkuyorum. Kızımın, serçe parmağımı ancak kavrayabilecek büyüklükteki ellerinden tutup, onu yıldızlara taşıyamamaktan korkuyorum. Ellerimi yıldızlara uzattığımda, ona en parlak yıldızları toplayamamaktan korkuyorum. Ellerimdeki kiri kızıma da bulaştırmaktan korkuyorum.
En çok da senin gibi bir baba olamamaktan korkuyorum.
Ben baba oldum baba; benim bir kızım oldu. Yeryüzünde bir meleğim oldu, göklere ait, göklerdeki yıldızların sonsuzluğuna şahit.
Sen kızımın büyük babası, büyüğüm, babam, atam. Artık baba olmuş olsam da, oğlunum hala, evladınım. Hep yanımda ol ki, zorlanırsam sana dayanayım, sana sarılayım, elimi sana uzatayım. Sorularımı sana sorayım. Cevabını artık bilsem de soruyorum sana; cevap ver bana.
Baba olmak zor mudur baba?
Levent Mazılıgüney
