Kırık Dökük
kırık dökük anılarım serpilmiş ovaya
çok içim acıyor çok perişanım
bir bilsen sen de hallerimi yokluğun da
uykularım firar sensizlik nöbette
son yolculuk bu son gidişler işte
artık istesem de dönemeyeceğim
geçmişte kalan o güzel yılları
yüreğim de anı diye saklıya cağım
hatıraları kaldırdım tozlu raflara
ellemeyeceğim hiç almayacağım
kim bilir bir gün biri bulur da okursa eğer
anlayacak ki çok büyük bir sevgi
unutanlar utansın bu sevgiyi diye
belki de yazılacak bilinirmi ki
belkide koca bir roman olacak
adı sevgimiz olsun isterim
dünya durdukça anılacaksa
okuyup da gülümseyenler de olacak
acıyıp göz yaşı da damlasın romana
bende unutmak için çok ağlamıştım
işte okurlar saygılı sevgiye
onların da göz yaşı damlasın yazıya
hatıralarım anılarım elveda desem
çok içim acıyor biliyor musun
çare olamadım sen olur musun
sevgimiz kalsaydı yazılmasa da
okunup göz yaşı damlamasa da
keşke hiç ben olmasaydım
HaFiZe
