Okşadım Yüreğini
gördüm
hastahane bahçesinde
bir tekerlekli sandalyede
hayatın çizgileri yüzündeydi
yaklaştım yanına
dinledim hikayesini
üstüne yıkılmıştı acılar ve ihanetler
yapayalnızdı hala gülüyordu
olmayan dişlerinin arasından
belli ki yüreği sevgiye aç
ve öylesine gururluydu
okşadım yüreğini
yaşama gülerek bakan bakışlarıyla
şükrediyordu haline
utandım aynadaki suretimden
beli bükülmüş gereksiz dertlerimden
tutmayan bacaklarına bakıp
yürüdüm sessizce
kendi halime gülümseyerek
21.04.06
B. Ateş
