Kalemim Sen ve Ben
Dislerim demir parmaklik,
Dilimse suçsuz bir mahkum.
Düsünce suçundan yargilanan bir zavalli gibi,
Duygularimi anlatamadim.
Iste bu yüzden yaziyorum bos sayfalara,
Yaziyor yirtiyor ve atiyorum...
Seninle yürüdügüm yollara.
Belki bulup okursun diye,
Okuyup ta geri dönersin diye,
Durmadan yaziyor yirtiyor ve atiyorum...
Seninle yürüdügüm yollara.
Hani ölmemis bir insani gömersin ya !
Iste onun gibi gömüyorum.
Yosun tutmus anilarimi,
Karbeyaz sayfalara.
Kalemimin her temasinda,
Bir kazma daha vuruluyordu topraga.
Kendim için kazamadigim mezari,
Kalemim kaziyordu karbeyaz sayfalara...
Abdullah Yildiz
